Veel van de duurzame energiebronnen zijn al eeuwenoud. De meeste hebben inmiddels wel een nieuwe hippe, Engelse, naam gekregen. Getijdenenergie is niet zo spannend, en het is ook wel te raden wat het is. Daarom stel ik voor dat we het maanenergie gaan noemen!
Wat is het?
Getijdenenergie is een soort duurzame energie die wordt gewonnen uit waterkracht voortkomend uit het verschil in getijden. Uit een watermolen in een kabbelend beekje krijg je wel waterkracht, maar het is geen getijdenenergie. Het verschil in eb en vloed ontstaat door (onder andere) de zwaartekracht van de maan. Door de draaiing van de aarde, en de beweging van de maan, ‘trekt’ de maan steeds op een andere plek op het oppervlak van de aarde. Grote hoeveelheden water zijn daar gevoelig voor, dus de zee en oceanen verschillen daardoor van hoogte al naar gelang waar de maan staat. De energie die je gebruikt is afkomstig uit het hoogteverschil tussen eb en vloed en wordt op verschillende manieren uit het water verkregen.
De manieren?
Getijdenenergie verkrijgen we op grofweg twee manieren. De eerste is om bij vloed het water een -hogerliggend- reservoir in te laten stromen, dit af te sluiten en bij eb het water weer terug laten stromen langs turbines. Deze turbines wekken dan uit de terugstromende beweging van het water elektriciteit op. De tweede manier is het water niet op te slaan, maar een turbine midden in het water plaatsen die dan uit het terugstromende water de energie haalt als een gewoon watermolen aan een rivier bijvoorbeeld.
Enkele jaren geleden(2008) is men begonnen met kleine proefondernemingen in de Westerschelde om de mogelijk te onderzoeken voor dergelijke onderwaterturbines voor de Nederlandse kust. Op enkele plaatsen in Nederland zijn er zelfs eeuwenoude getijdemolens te vinden, die het water in een reservoir opsloegen en die dan de mechanische energie gebruikten voor bijvoorbeeld het malen van koren.